[SF] Chubby puppy 🐶

[sf] Chubby puppy 🐶

Pair : Myungsoo x Sungyeol

Tag : #มยยแฟรี่เทล

เจ้าหมาน้อยสีขาวขนปุกปุยแสนน่ารักตัวนั้นที่ถ่ายรูปกับพี่มยองซูเป็นหมาน้อยของใครกันเนี่ย?!

(เป็นเรื่องสมมตินะคะ แฟนตาซีติดปีกบินมาก อิอิ)

ณ คอนโดมิเนียมสูงตระหง่านใจกลางย่านกังนัมซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของเหล่าดาราและเซเลปมากมาย ภายในห้องนอนห้องใหญ่ที่อยู่ในห้องพักชั้นเกือบบนสุดของคอนโดซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของนักแสดงหนุ่มดาวรุ่งอย่าง คิมมยองซู แต่แน่นอนว่าเขานั้นไม่ได้อยู่คนเดียว เพราะมยองซูนั้นอยู่กับแฟนหนุ่มดีกรีสัตว์แพทย์อย่าง อีซองยอล พร้อมกับบรรดาลูกๆ 4 ขาอีกถึง 3 ตัว ห้องพักเล็กๆของพวกเขานั้นจึงไม่เคยที่จะเงียบเหงาเลย

ชายหนุ่มสองคนกำลังจัดการเก็บข้าวของให้เรียบร้อยสำหรับการทำงานในวันพรุ่งนี้ สำหรับซองยอลนั้นพรุ่งนี้เป็นวันหยุดประจำสัปดาห์ของเขาหลังจากทำงานที่โรงพยาบาลเล็กมาตลอดสัปดาห์ ส่วนคิมมยองซูนั้น ในวันพรุ่งนี้เขามีคิวที่จะต้องถ่ายละครจึงต้องจัดเก็บพวกข้าวของนานกว่าอีกคน

“ย่าห์ คิมมยองซู นายไปเปลี่ยนแผนรองฉี่ของเด็กๆรึยัง”

อีซองยอลชายหนุ่มเจ้าของเรือนร่างเพรียวบางที่กำลังนั่งทาครีมบำรุงอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งตะโกนถามคิมมยองซูทันทีที่นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้จัดการเปลี่ยนแผ่นรองให้บรรดาลูก 4 ขาของพวกเขา

ทั้งซองยอลและมยองซูต่างเป็นคนรักสัตว์ด้วยกันทั้งคู่ ก่อนที่จะตัดสินใจย้ายมาอยู่ด้วยกัน ซองยอลก็มีเจ้าหมาพุดเดิ้ลขนสีน้ำตาลคาราเมลอย่างเจ้าอาก้าอยู่แล้ว ส่วนมยองซูนั้นก็มีเจ้าแมวสีดำอย่างเจ้าบยอลเช่นกัน และเมื่อตกลงที่จะมาอยู่ด้วยกัน พวกเขาจึงไปซื้อแมวน้อยสีเทาอีกตัวมาแล้วตั้งชื่อว่าเจ้ากงจู

“ไปดูแล้ว ของกงจูกับบยอลเปลี่ยนให้เรียบร้อยดีแล้ว จะมีของอาก้าที่ยังไม่ต้องเปลี่ยน”

“โอเค แล้วนายเก็บของเสร็จรึยัง นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะมยองซู”

เมื่อเห็นว่าอีกคนยังคงเก็บของไม่เสร็จสักที ซองยอลจึงลุกจากโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อที่จะไปช่วยมยองซูเก็บของ แต่เหมือนว่าอีกคนจะจัดการเก็บเรียบร้อยดีแล้วสุดท้ายก็เลยเดินมาที่เตียงพรอมๆกันก่อนจะล้มตัวลงนอนบนฟูกนุ่มๆ

“พรุ่งนี้ไปที่กองด้วยได้ไหมมยองซู ฉันอยากไปดูนายใส่ชุดเจ้าชาย”

คนตัวบางอ้อนอีกคนทันทีแถมยังทำท่าอ้อนด้วยการเข้าไปซุกอกแกร่งของแฟนหนุ่มอย่างออดอ้อน

“ในรูปนายดูดีมากเลย อยากเห็นกับตาว่าจะเท่แค่ไหน”

“พรุ่งนี้กองเปิดให้นักข่าวมาถ่ายภาพอ่ะซองยอล นายอาจจะไปไม่ได้”

ใจจริงคิมมยองซูไม่ได้อยากจะปฏิเสธความต้องการของอีซองยอล แต่เพราะพรุ่งนี้จะมีการมาถ่ายทำสกู๊ปข่าวที่กอง ทำให้เขาไม่สามารถพาซองยอลไปด้วยได้ เพราะเรื่องของเขาทั้งสองคนนั้นยังคงเป็นความลับ….

ถึงอยากจะเปิดเผย แต่ด้วยหน้าที่การงานที่บีบบังคับให้พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อย่างใจนึกซึ่งตัวของอีซองยอลก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ซองยอลยินดีที่จะอยู่แบบนี้ดีกว่าที่จะทำให้มยองซูเดือดร้อน

“ขอโทษจริงๆนะ”

“อืม ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจ” ซองยอลตอบด้วยความเข้าใจ

“แต่อย่าให้รู้นะ! ว่าแอบไปหลีสาว!!”

“มีซองยอลแล้วทั้งคน

ก็ไม่ต้องไปมองใครแล้วแหละ” คิมมยองซูขำกับน้ำเสียงขึงขังของซองยอล เขาชอบนะเวลาที่คนตัวเล็กแสดงอาการหึงหวงเขาแบบนี้ ริมฝีปากนุ้มประทับรอยจูบลงบนหน้าผากกลมมนของคนที่ซุกอยู่ในอ้อมกอดก่อนจะรั้งให้เข้ามาชิดใกล้

ซองยอลทั้งน่ารัก ทั้งขี้อ้อนแบบนี้ มยองซูไม่ต้องไปหาใครที่ไหนแล้วแหละ

“นอนได้แล้วซองยอลดึกแล้ว” ราวกับกำลังกล่อมเด็กน้อยให้นอนหลับ มยองซูลูบหัวอีกคนเบาๆ ก่อนที่จะรอจนกว่าคนให้อ้อมแขนจะหลับ เขาถึงจะหลัยตาลงและเดินทางไปสู่ดินแดนแห่งความฝัน

กริ้งงง!!!!

เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นบอกเวลาว่าถึงเวลาที่ต้องตื่นแล้วนั้นกำลังร้องเรียกให้นีกแสดงหนุ่มอย่างคิมมยองซูตื่นเพื่อที่จะไปทำงาน แต่เมื่อลืมตาขึ้นเขทกลับพบว่าคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาทั้งคืนดูเหมือนจะตื่นก่อนแล้ว

ก็คงทำอาหารอยู่ในครัวอย่างทุกวันแหละ

ร่างหนาค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะจัดการชำระล้างร่างกายให้เรียบร้อยและแต่งตัวเตรียมจะไปถ่ายละครในวันนี้ มือหนาคว้ากระเป๋าสีดำใบโปรดก่อนที่จะออกจากห้องนอนเพื่อไปทานอาหารเช้า

“ซองยอล”

มยองซูตะโกนเรียกคนรักของตัวเองทันที แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าตัว จะมีก็แต่เสียงขเหล่าลูกๆที่กำละงวิ่งเข้ามาหามยองซูพร้อมกันถึง 3 ตัว

“ไง อาก้า กงจู บยอล เห็นคุณแม่บ้างไหมคะ”

มยองซูลูบหัวสัตว์เลี้ยงแสนรักทั้งสามด้วยความเอ็นดูพร้อมทั้งสอดส่ายสายตาหาซองยอลไปด้วย

ไปไหนของเขานะ? ซองยองต้องตื่นแล้วสิ ไม่อย่างนั้นใครจะเป็นคนเปิดห้องให้เด็กๆได้ออกมาวิ่งเล่นที่ห้องรับแขกกัน?

ทันใดนั้นเด็กๆทั้งสามก็วิ่งไปยันห้องที่ทั้งมยองซูและซองยอลให้บรรดาลูกๆของพวกเขาอยู่ก่อน มยองซูจึงรีบวิ่งตามไปทันที

แต่เขาก็ไม่เห็นวี่แววของร่างบางเลยสักนิด มีเพื่อนบรรดาของเล่นของเด็กๆ ที่กระจายอยู่เต็มห้องรวมถึงรถเข็นสุนัขที่เขามักใช้เวลาพาไปเดินเล่น

แต่เดี๋ยวก่อน! ปกติรถเข็นคันนี้มันจะต้องถูกพับเก็บไว้ไม่ใช่หรอ?

แล้วทำไมตอนนี้มันถึงถูกกางออกแล้ววางอยู่กลางห้องหละ

ด้วยความสงสัย คิมมยองซูจึงเดินไปดูที่รถเข็นคันนั้นทันที และก็ต้องตกใจอย่างสุดขีดเมื่อ…

“ย่าห์!!!!!!!!!!! อีซองยอลลลล”

“โฮ่งงงง”

มยองซูมองตากลมใสของลูกหมาสีขาวตัวเล็กที่มีขนปุกปุยด้วยความเอือมนิดๆ ก็เพราะเขารู้ไง ว่าเจ้าหมาตัวนี้ไม่ใช่หมาหรอก แต่เป็น อีซองยอล ต่างหาก!!

ฟังไม่ผิดหรอกครับ หมาน้อยตาแป๋วที่นั่งมองเขาอยู่ตรงหน้านี้ก็คืออีซองยอล อย่างที่รู้ว่าอีซองยอลนั้นเป็นสัตวแพทย์ ด้วยความชื่นชอบอีซองยอลจึงได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับยาที่จะทำให้คนเป็นสัตว์และสัตว์เป็นคน ซึ่งโครงการวิจัยนี้ซองยอลก็ได้รับการสนับสนุนจทกภาครัฐด้วยเพราะหากยานี้สำเร็จ ทางภาครัฐอาจจะเอาไปใช้ในการลงโทษผู้ที่กระทำผิดแทนการประหารชีวิต

และดูเหมือนมันก็สำเร็จเสียแล้วด้วยหลังจากพยายามมาหลายปี

และแน่นอนว่านี่คือบ้านของผู้คิดค้น ทำไมถึงจะไม่มียานี้เก็บไว้หละ?

ปากเล็กๆของเจ้าหมาสีขาวคาบกระดาษบางอย่างไว้ นั้นทำให้คิมมยองซูต้องหยิบมันออกมาดูข้อความที่ดูเหมือนอีซองยอลจะเขียนไว้ก่อนแปลงร่าง

“ในเมื่อไปเป็นคนไม่ได้ก็ไปเป็นหมาเนี่ยแหละ อยู่บ้านเฉยๆแล้วซองยอลเบื่อ ถ้ามยองซูไม่พาซองยอลไปกองด้วย ซองยอลจะกัดของมยองซูทุกชิ้นที่อยู่ในห้องเลย คอยดูเหอะ!”

“ดื้อจริงๆ อีซองยอล”

“โฮ่งงง!!!!”

ถึงจะไม่สามารถพูดได้เหมือนคนแล้วในตอนนี้ แต่มยองซูก็สามารถจับน้ำเสียงที่ดูไม่พอใจของซองยอลได้ ถึงจะแค่เห่าก็เหอะ คิมมยองซูได้แต่ส่ายหน้ากับความเอาแต่ใจของแฟนหนุ่ม

แต่สุดท้ายยังไงๆเขาก็ตามใจอีซองยอลอยู่ดี

“ก็ได้ ก็ได้ แต่วันนี้นายจะต้องเป็นเด็กดีนะซองยอล”

“โฮ่งง!!”

เจ้าหมาน้อยตอบรับทันทีที่มยองซูตกลงจะพาเขาไปที่กองด้วย หางปุกปุยขยับไปมาอย่างอารมณ์ดี  ลิ้นเล็กของมันนั้นเลียมือเจ้านายสุดที่รักอย่างออดอ้อน

วันนี้ซองยอลจะเป็นเด็กดีของมยองซู!

เพราะเป็นฉากที่ถ่ายในตัววังทำให้วันนี้สถานที่ถ่ายทำของคิมมยองซูไม่ใช่ชนบทเหมือนครั้งก่อนๆ รถยนต์สปอร์ตสีดำถูกขับไปจอดอยู่ที่ลานจอดรถของทางสถานีก่อนที่คิมมยองซูจะลงจากรถเพื่อไปทำงาน

แต่เพราะวันนี้เขาไม่ได้มาคนเดียวไงหละ

“ซองยองห้ามดื้อนะ เข้าใจใช่ไหม”

“โฮ่งงง!!”

“ดีมาก”

มือหนาลูบขนนุ่มฟูของอีซองยอลเป็นรางวัลที่เด็กน้อยของเขานั้นเชื่อฟังแต่โดยดี คิมมยองซูจัดการอุ้มร่างจิ๋วของอีซองยอลขึ้นมาจากเบาะข้างคนขับก่อนที่จะจัดการวางอีกคนลงบนรถเข็นสีดำ

เป็นอย่างที่คาด การปรากฏตัวของหมาน้อยแสนน่ารักนั้นเรียกความสนใจให้กับคนในกองได้เป็นอย่างดี เพราะทันทีที่มยองซูเดินเข้ามาในสตูดิโอ ทุกคนก็ต่างเข้ามารุมล้อมหมาน้อยของเขาทันที

“ว้าววมยองซู หมานายน่ารักมากๆเลย”

โดยเฉพาะเหล่าบรรดาสไตลิสหญิงสาวทั้งหลายที่ดูจะชื่นชอบกันเป็นพิเศษ ซึ่งอีซองยอลก็รับแขกอย่างดี ใครขอมือก็ให้ ขอให้ทำอะไรก็ทำ จนได้ขนมเป็นรางวัลเยอะแยะไปหมด

เนียนเลยนะอีซองยอล เนียนกินของฟรีเฉยเลยนะ แถมได้อยู่กับสาวๆอีก

“ชื่ออะไรหรอมยองซู” โซฮยอนนางเอกของเรื่องรีบสิ่งมาทันทีที่หันมาเห็นเจ้าหมาน้อยตัวเล็กที่มยองซูพามา

“ชื่อ โซจุน หนะ”

จะบอกให้บอกว่าชื่อซองยอลมันก็คงจะไม่ดีเท่าไหร่มยองซูก็เลยตั้งชื่อหมาน้อยของเขาว่าโซจุน

“น่ารักจัง ไว้ถ่ายเสร็จเดี๋ยวขอเล่นหน่อยได้ไหมมยองซู” นางเอกสาวตัวจิ๋วอ้อนผู้เป็นพี่ทันที ซึ่งมยองซูก็ตอบตกลง

สงสัยวันนี้ซองยอลต้องรับแขกไปทั้งวันเลยแหละ

ถึงแม้จะโดนรุมมากแค่ไหนอีซองยอลก็ไม่หงุดหงิดเลยสักนิด เขานั้นเป็นคนชอบสังคมอยู่แล้ว การได้พบปะผู้คนถือว่าเป็นสิ่งที่อีซองยอลชื่นชอบ แค่วันนี้เขาอาจจะปลั้ยนจาก 2 แขน 2 ขาเป็น 2 ขาหน้าและ 2 ขาหลังก็แค่นั้น

เจ้าตัวเล็กหันไปมองเจ้าของที่กำลังมองมาที่ตัวของซองยอลด้วยรอยยิ้ม

ก็อยากยิ้มตอบอ่ะนะ แต่หมาน้อยจะยิ้มได้ยังไงหละ

เห็นบรรยากาศที่กองถ่ายแล้วซองยอลก็อุ่นใจ ที่พูดว่าจะตามมาดูว่ามยองซูซุกกิ๊กรึปล่าวนั้น เขาก็แค่พูดเล่นๆไปงั้นแหละ อีซองยอลรู้อยู่แล้วว่ายังไงมยองซูก็ไม่นอกใจเขาอยู่แล้ว ที่อยากตามมาดูก็แค่เหงาเท่านั้น

ปกติด้วยตารางงานของซองยอลที่ต้องอยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์ทุกวันส่วนมยองซูนั้นด้วยอาชีพ ทำให้เวลาที่อยู่ด้วยกันก็จะมีแค่ตอนเช้าและก่อนนอนเท่านั้น

ตามประสาคนทั่วไปแหละที่จะอยากใช้เวลาอยู่กับคนรักให้มากที่สุด ซองยอลเลยจัดการใช้ไม้ตายทานยาที่ตัวเองคิดค้นเองเข้าไปจนกลายร่างมาเป็นโซจุนนี่หมาตัวน้อยนี่แหละ

“เดี๋ยวไปทำงานก่อนนะ อยู่ในกองก็เชื่อฟังพี่ๆทีมงานเขานะ”

“โฮ่ง!!!!”

ซองยอลขานรับคำสั่งของมยองซูทันทีก่อนที่จะนั่งนิ่งๆอยู่ในรถเข็นของตัวเอง

ดูเหมือนเหล่าสต๊าฟจะรู้ใจเจ้าหมาน้อยว่าอยากจะเห็นเจ้าของชัดๆ พี่สาวใจดีคนนึงจึงจัดการเข็นซองยอลไปไกลๆเซ็ตที่ใช้ถ่ายทำ และเมื่อมองไปข้างในฉาก เขาก็เห็นคิมมยองซูอยู่ในชุดสีแดงสลับลายปักสีทองสง่าพร้อมทั้งใส่หมวกสีดำอย่างคนสมัยโบราณ

พอเข้าไปในฉาก มยองซูก็สามารถแสดงออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติ บทองค์ชายตัวปลอมที่ตอนแรกดูเหมือนจะไม่เข้ากลับลงตัวอย่างเหลือเชื่อ ซองยอลนั่งมองมยองซูแสดงอย่างเพลิดเพลินฉากแล้ว ฉากเล่าเขาก็ไม่เบื่อ แถมเหล่าสต๊าฟยังคอยมาเอาใจซองยอลสารพัด ทั้งน้ำ ทั้งพัดลมตั๋วจิ๋ว ทั้งขนม ขอบอกเลยว่าสบายสุดๆ

“คัท!!! พักก่อนครับ อีกสองชั่วโมงมาเจอกันใหม่นะครับ”

หลังจากถ่ายทำกันมหลายชั่วโมงก็ถึงเวลาพักของทั้งเหล่าทีมงานและนักแสดง แน่นอนว่าคิมมยองซูที่เฝ้ามองเจ้าหมาตัวน้อยมาตั้งแต่ในฉากแล้วก็รีบเดินมาหามันทันที

ตาแป๋วๆของเจ้าหมาสีขาวนั้นไม่ได้แตกต่างจากแววตาของเด็กดื้อเลยสักนิด เขาสังเกตุตลอดการถ่ายทำว่าซองยอลนั้นนั่งมองเขาอย่างตั้งใจตลอดเวลา

ถ้าไม่ติดว่าเป็นร่างหมาอยู่นะ คิมมยองซูจะจับมาฟัดแรงๆให้หายหมั่นเขี้ยวเลย!!!

“เป็นไงบ้าง เบื่อไหม”

“โฮ่ง!!!” หมาน้อยตอบรับพร้อมทั้งกระดิกหางไปมาอย่างอารมณ์ดี

“งั้นไปเที่ยวรอบกองกันนะ” มยองซูจัดการอุ้มเจ้าหมาน้อยก่อนจะพาซองยอลไปเดินเล่นรอบๆกองถ่าย

พอได้อยู่ในออมกอดของมยองซู ซองยอลก็เอาหัวไซส์มินิของตนเองไปซบอีกคนอย่างออดอ้อนเหมือนที่ชอบทำทันที

ก็ไม่ได้กำหนดซะหน่อยหนิ ว่าหมาห้ามอ้อน :p

“พี่มยองซู!! ขอโซฮยอนอุ้มโซจุนนี่หน่อยได้ไหมคะ”

เมื่อนางเอกสาวเห็นว่ามยองซูอุ้มหมาน้อยมา เธอก็รีบเขามาขอเล่นด้วยทันที จนตอนนี้ซองยอลไปอยู่ในอ้อมกอดของโซฮยอนเรียบร้อย

“น้องน่ารักจัง ไม่ดื้อไม่ซน ไม่เห่าด้วย”

พอได้ยินคำชมจากคนสวย เจ้ามนุษย์หมาก็เรียกคะแนนทันทีด้วยการซุกหาตัวของนางเอกสาว เล่นเอาคนมองอย่างคิมมยองซูหลุดขำออกมาเพราะกริยาของคน(ตัว)บ้ายอแถวนี้

พออยู่กับผู้หญฺงน่ารักๆ ก็อ้อนเลยนะซองยอล

ในเมื่อนางเอกมาแล้ว ทำไมพระเอกจะไม่มาเล่นด้วยหละ?

ยูซึงโฮพระเอกของเรื่องก็รีบเดินเข้ามาหาเจ้าหมาน้อยขนปุยทันที ก่อนจะยืนเล่นกับเจ้ามนุษย์หมาอย่างเพลิดเพลิน

“แหมมม พอเจอพระเอกเข้าหน่อยอารมณ์ดีเลยนะโซจุน”

เจ้าของตัวจริงพอเห็นซึงโอมา เขาก็มองออกเลยว่าซองยอลดูจะดี๊ด๊ากว่าปกติ ลงมาวิ่งเล่นอย่างสนุกสนาน เจอคนหล่อหน่อยไม่ได้เลยนะ!! และดูเหมือนเจ้าหมาน้อยจะได้ยินมันชัดเจนด้วย เพราะหลังจากพูดปุ๊บ เสียงเห่าอย่างแค้นเคืองก็ตามมาทันที

“โฮ่งงงง”

“นั้นไง ไปว่าโซจุน โซจุนโกรธเลย 555555555555555”

ทั้งโซฮยอนและซึงโฮต่างหัวเราะกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า โซจุนนั้นเป็นหมาที่ฉลาดมาก แถมยังควบคุมง่ายอีกด้วย ไม่วิ่งเล่นไปรบกวนทีมงานเลยสักนิดจึงทำให้วันนี้ตัวเอกในกองกลางเป็นเจ้าหมาสีขาวซะงั้น

“มยองซู หมานายหรอ น่ารักจัง” ยุนโซฮีที่เพิ่งเดินเข้ามาก็เดินมาหาเจ้าหมาน้อยที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ใกล้ๆมยองซูทันที

เอ๊ะ!!!

นั้นมันคนที่เล่นละครกับมยองซูเรื่องที่แล้วหนิ!!!

เรื่องที่จูบกันทุกตอนเลยอ่ะ!!!

“ไหนน พี่โซฮีขออุ้มโซจุนหน่อยน้า”

“โฮ่งง!!!”

เจ้าหมาน้อยเห่าใส่หญิงสาวทันทีที่เธอจะเข้ามาอุ้มซองยอล ก็ไม่ค่อยชอบอ่ะ!! ใครจะชอบคนที่มาจูบกับแฟนตัวเองกัน ก็ไม่ได้เกลียดนะ แต่ก็แค่ไม่ค่อยชอบหนะ

กลายเป็นเจ้าหมาน้อยดิ้นไปดิ้นมาอย่างแรง แต่หญิงสาวก็ไม่ได้เอะใจอะไร ก่อนที่จะพยายามอุ้มหมาน้อยได้สำเร็จ

“น่ารักจังมยองซู ซนน่าดูเลยนะ ดิ้นไม่หยุดเลย”

ซองยอลพยายามที่จะหันหน้าหนีโซฮีที่ทำท่าเหมือนจะหอมเขา

ไม่เอาเว้ยยย อย่ามาหอมมมมม ไม่เอาา

“โฮ่ง!!!!”

ความไม่พอใจที่อยู่ในจิตใต้สำนึกทำให้เจ้าหมาน้อยเผลอเห่าใส่หน้าหญิงสาวแบบเต็มๆ มยองซูเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีแล้วจึงรีบเขาโซจุนคืนทันที

“สงสัยจะอารมณ์ไม่ดีแล้ว งั้นขอเอาโซจุนไปพักก่อนนะ”

ชายหนุ่มอุ้มเจ้าหมาน้อยออกมาทันทีก่อนที่จะจัดการดุเด็กดื้อ

“ไปไม่พอใจใส่โซฮีเขาได้ยังไงซองยอล ไม่น่ารักเลยนะ”

คิมมยองซูมองตาใสของอีกเจ้ามนุษย์หมาและนั้นทำให้เขาพบกับแววตางอนๆของอีกฝ่าย

เห้ออ เป็นคนก็ขี้งอน เป็นหมาก็ขี้งอน อีซองยอลก็คืออีซองยอลจริงๆ

“รู้หน่าว่าไม่ชอบเขาเพราะละครเรื่องก่อน แต่มันไม่มีอะไรจริงๆ ถึงฉันจะจูบกับโซฮีทุกตอน”

“แต่สู้นายไม่ได้เลยสักนิด”

ถึงหัวใจของหมามันจะเล็กกว่าของคน แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะเต้นเบาไปกว่ากันเลยสักนิด พอได้ยินคำอ้อนของมยองซูใจของซองยอลก็อ่อนยวบลงไปทันที เจ้าหมาแสนงอนกลับมาอารมณ์ดีได้ก็เพราะคนที่คุณก็รู้ว่าใครนั้นแหละ!!

นี้ถ้าไม่มีขนหนาขนาดนี้นะ มยองซูจะต้องได้เห็นซองยอลหน้าแดงแน่ๆ!!

“ไหน มาให้หอมหน่อยซิ อยากจะรู้ว่าถึงจะเป็นหมายังจะน่ารักเหมือนเดิมไหม”

จมูกคมจัดการฝังลงไปบนขนนุ่มนิ่มของเจ้ามนุษย์หมาอีซองยอลทันที ก่อนจะฟัดแก้มซ้าย แก้มขวาอย่างไม่รู้เบื่อ

“หอมเหมือนเดิมเลยนะซองยอล เดี๋ยวกลับไปคืนนี้จะฟัดทั้งคืนเลย”

“หงิงง”

อยากจะบอกว่า ไอ้บ้า เขินนะเว้ย แต่มันดันออกมาเป็นแค่เสียงครางหงิงๆแทนหนะสิ คนอะไร เอะอะก็บอกจะฟัด จะฟัดซองยอลตลอด นี้เป็นหมานะตอนนี้ยังไม่หยุดคิดถึงเรื่องพรรคนั้นอีก ให้ตายสิ อย่างน้อยก็หวังว่ามยองซูจะพอเข้าใจความหมายที่ซองยอลพยายามจะสื่อนะ ถึงมันจะออกมา ‘หงิง’ เท่านั้น

ทางด้านมยองซุที่เห็นว่าซฮงยอลเอาแต่ซุกหัวเข้ากับแขนแกร่งเหมือนกำลังเขินอายก็อดที่จะอมยิ้มกับความน่ารักของซองยอลไม่ได้

อย่างน้อยก็ขอบคุณซองยอลที่รับฟังเหตุผลของเขารวมถึงไม่งอนเขาแบบไร้มูลเหตุ นี่คงเป็นเคล็ดลับของทั้งซองยอลและมยองซูที่ทำให้ทั้งสองคบกันมายาวนาน

การถ่ายทำในช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับพลังงานของหมาน้อยที่หมดลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน ในขากลับบนรถเข็นสีดำจึงมีเพียงหมาน้อยสีขาวที่นอนสลบสไลไม่รู้เรื่อง มยองซูพาเด็กน้อยของเขากลับบ้านทันทีหลังจากที่เลิกกอง เพราะหากไม่รีบให้ซองยอลคืนร่างภายใน 24 ชั่วโมง ซองยอลก็จะกลับมาเป็นคนไม่ได้

เมื่อถึงบ้านคนตัวสูงก็รีบเปิดตู้เย็นอีกตู้ที่ซองยอลเอาไว้เพื่อเก็บพวกยาที่ทดลองไว้ทันทีก่อนจะหยิบขวดของเหลวใสสีชมพูออกมาแล้วเทผสมกับนมสดอุ่นๆเตรียมให้เด็กน้อยของเขากิน เมื่อผสมเสร็จก็จัดการไปปลุกเจ้าหมาน้อยทันที

“ซองยอล ตื่นมากินยาก่อนเร็ว” เจ้าหมาน้อยค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะเดินเตาะแตะมาทีอ่างนมที่มยองซูผสมไว้ให้ทันทีก่อนจะทานมันอย่างรวดเร็วแล้วก็เดินเซกลับไปที่เดิมก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกรอบแล้วก็หลับปุ๋ยไปเลย

ขี้เซาจริงๆเลยอีซองยอล

คิมมยองซูมองเจ้าหมาขี้เซาที่หลับไปอีกครั้งอย่างขำๆ ท่าทางจะใช้พลังงานไปเยอะมากจริงๆแหละ ก็เล่นกับทีมงานเป็นสิบเป็นร้อย ไหนจะวิ่งรอบกองอีก ไม่เหนื่อยก็แย่แล้ว

มือหนาค่อยๆอุ้มร่างเล็กจิ๋วขึ้นมาอย่างเบามือเพราะกลัวอีกคนนั้นตื่นขึ้นมาก่อนจะจัดการวางลงบนเตียงนอนพร้อมทั้งห่มผ้าห่มให้อีกคนอบอุ่น เวลาแปลงร่างกลับมาเป็นมนุษย์จะได้ไม่หนาว

นักแสดงหนุ่มมองคนรักของตัวเองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมาย ไม่ว่าซองยอลจะสามารถเป็นอะไรมากมาย จะเป็นคน จะเป็นหมา หรือจะเป็นมากกว่านั้น มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนนั้นก็คือ

เป็นของมยองซู

หัวใจของเขาได้ถูกมอบให้กับซองยอลไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้แค่ในตอนนี้เขารักคนตรงหน้ามากว่าใครไหน ถึงจะดื้อ ถึงจะเอาแต่ใจ ถึงจะขี้วีน ถึงจะชอบเถียง แต่เพราะอีซองยอลเป็นแบบนี้ มยองซูถึงได้รักซองยอลมากขนาดนี้ไง

ริมฝีปากอิ่มโน้มลงจุมพิคที่แก้มของเจ้าหมาน้อยอย่างแผ่วเบา เขาคงไม่สามารถยืนรอจนซองยอลกลับคืนสู่ร่างเดิมได้เพราะมยองซูจะต้องไปท่องบทละคร แต่ก็ไม่ลืมที่จะมอบสัมผัสอันแสนอบอุ่นให้กับเจ้าหมาน้อยที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ด้วยความรัก

เอาเป็นว่าขอไปทำงานก่อนนะ

แต่เดี๋ยวคืนนี้จะกลับมากอดอีซองยอลให้หนำใจเลย รอแปปนึงนะที่รัก

talk

ทำไมเป็นคนที่เห็นโมเม้นมยองยอลแล้วคิดฟิคไม่ออกแต่เห็นหมากับมยองปุ๊บ เนื้อเรื่องลอยมา อาจจะเพราะตาแป๋วๆของอีซองยอลที่ทำให้เราคิดถึง 55555 เป็น SF สั้นมากกกก ที่แต่งขึ้นเพราะความอยากล้วนๆ ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ สกรีมได้ ด่าได้ที่เดิมค่ะ #มยยแฟรี่เทล รักทุกคนน